"Szewcy" – Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie

na motywach sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza

Tyskie Spotkania Teatralne

8.11.2021, godz. 18.00

Teatr Mały / 65 zł

„Szewcy”

Reż. Justyna Sobczyk

OBSADA

Szymon Czacki: Czeladnik II

Krzysztof Globisz: Hiper-Robociarz

Radosław Krzyżowski: Księżna Irina Wsiewołodowna Zbereźnicka-Podberezka

Michał Majnicz: Sajetan Tempe

Małgorzata Zawadzka: Prokurator Robert Scurvy

Martyna Krzysztofik: Czeladnik I

Anna Komorek: Bosa Dziewczyna

Ireneusz Buchich de Divan: Fierdusieńko

Paweł Kudasiewicz: Gnębon Puczymorda

TWÓRCY

Justyna Lipko-Konieczna: dramaturgia

Justyna Sobczyk, Justyna Lipko-Konieczna: adaptacja

Justyna Łagowska: scenografia, kostiumy, reż. światła

Dominik Strycharski: muzyka

Justyna Wielgus: choreografia

Ewa Wrześniak: inspicjent, sufler, asystent reżysera

„Nie będziemy gadać niepotrzebnych rzeczy, hej!” – słynna fraza z Szewców Witkacego w spektaklu Justyny Sobczyk staje się preludium niezwykłego koncertu na „3 maszyny do szycia, szydło i szpilor” w wykonaniu Sajetana – Michała Majnicza i dwóch Czeladników – Szymona Czackiego i Martyny Krzysztofik, którzy raz po raz skarżą się na trzecioplanowe role, które przypadły im w udziale w spektaklu. Wydobywając z nietypowych instrumentów dźwięki o różnym tempie i natężeniu, na tle ołtarza w kształcie mandali przyozdobionego butami aktorów Starego Teatru, skandują oni witkacowską frazę do momentu, kiedy w obszar gry wkraczają kolejni „nosiciele” witkacowskich ról (Małgorzata Zawadzka, Radosław Krzyżowski), a także aktorzy z niepełnosprawnościami, partnerujący zawodowcom na scenie, nieustannie ingerujący w żywą tkankę przedstawienia. Dynamiczny spektakl, oparty w dużej mierze na improwizacjach, oscyluje między prawdą bezpośredniego wyznania a literacką fikcją. Nawiązując do legendarnych inscenizacji dramatu w Starym Teatrze (m.in. poprzez obecność Krzysztofa Globisza w finale), stawia pytanie, kto i dlaczego może stać się aktorem i jaki jest sens tej pracy. Odejście od normy, odmowa podporządkowania się sytuacji scenicznej, znamionująca formę dramatu Witkacego, pozwala twórcom odsłonić maszynę kapitalizmu, w której teatr jest jednym z trybów produkowania społecznego uznania. Ten rodzaj społecznej maszynerii wciąż decyduje o tym, kogo w teatrze możemy oglądać i jakie grupy społeczne mogą w nim być reprezentowane.

Pod pewnymi względami „Szewcy” przypominają (…) próbę wejścia w szamański trans. Opartą i na poszukiwaniach właściwego rytmu i na eskalacji najbardziej gwałtownych emocji. Od „muzyki” stukających obcasów i maszyn do szycia do szalonej, wręcz punkowej kontestacji „but się rodzi” (kłaniają się też „Misiowie puszyści” Siekiery).

Łukasz Badula, kulturaonline.pl

Informujemy, że podczas spektaklu wykorzystywane jest światło stroboskopowe.